ای کاش دانشجو نبودیم و همانند دیگر همسالان خود در گوشه ای از این سرزمین پهناور نهیت با شناخت اندک از اوضاع سیاسی فرهنگی اجتماعی و اقتصادی جامعه ی خویش زندگی می کردیم و به راحتی با دغدغه ای ناچیز از کنارشان عبور می کردیم.
اما صد افسوس که با قبول شدن در کنکور و نشستن در کلاس درس دانشگاه، بخش اعظمی از ذهن ما به سوی مسائلی غیر از امور تحصیل سوق پیدا می کند. مسائلی که گاهاَ تا سرحد تلاش مضاعف برای تحصیلات عالیه و یا یاس و نا امیدی تا پای ترک تحصیل اثرگذار خواهند بود .
برای اثبات این ادعا کافیست به حرفهای دوستانه و کلمات و موضوعات رد و بدل شده ی بین دوستان دانشجو دقت کافی به عمل آید ، آن وقت خواهیم یافت که تا چه میزان ذهن دانشجو به سوی ماوراء تحصیل در تکاپو است.
چندی پیش بر آن شدم تا در محافل و مراوده های دانشجویی از لابه لای گپ های دوستانه مقداری از این دغدغه ها را یادداشت نمایم. مواردی که می توانند در آینده ی دانشجویان که آینده ی این مملکت خواهد بود اثرات مثبت و یا منفی داشته باشند.
مواردی چون:
1- سرانجام اوضاع اقتصادی، بیکاری، عدم عدالت در توزیع شغل، ناتوانی مالی سرپرست خانوارها در اداره ی خانواده، گرایش به سوی زندگی تجملاتی، چشم و هم چشمی در میان فوران گرانی به کجا ختم خواهد شد؟
2- با بالا رفتن سن ازدواج چه عواقبی در انتظار جامعه ی جوان بویژه دانشجو خواهد بود؟
3- اوضاع سیاسی جامعه ی سیاسیون که سرنوشت دنیا و در بعضی موارد هم آخرت مردم این سرزمین به دست آنان رقم می خورد کی به سوی عدالت، انصاف، اخلاق محوری و آرمان خواهی هدایت خواهد شد؟ سیاسیونی که رفتار و کردارشان در معرض دید عموم بوده و یقیناَ مورد قضاوت مردم می باشند.
4- در کشور اسلامی و با حاکمیت ولایت فقیه و اقتدار دولت و ملت تشیع، ترویج گروهها و فرقه هایی چون شیطان پرستی بهائیت و دیگر مخالفان و معاندان دین مبین اسلام و مذهب تشیع تا کجا پیش خواهد رفت؟ و آینده ی این تساهل به کجا ختم خواهد شد؟
5- در حکومت اسلامی و علوی سرعت گرایش مردم بویژه جوانان و نوجوانان به سوی اعتیادهای مخرب، بی حجابی و بدحجابی ها و دیگر مفاسد اخلاقی که تا عمق روستاهای دور از مرکز شهری پیش رفته است، کی متوقف خواهد شد؟
و ده ها موارد مشابه دیگر که شما هم به وفور با آنها آشنایی دارید، در ردیف دغدغه ی دانشجو می باشدکه امیدوارم صاحبان اندیشه و حاکمان قدرت و مناصب قضایی و اجرایی و دست اندر کاران امور اقتصادی و فرهنگی با ایفای نقش هوشمندانه و به جا و مقتدرانه ی خویش در کاهش این دغدغه ی به حق گام هایی مؤثر بردارند.
نوشته شده توسط نشریه طنین در یکشنبه 89/7/11 و ساعت 4:13 صبح
نظرات دیگران()